phm. Antoni Bahr, (1922 - 2010)
mgr inż. chemik
Ur. 30.05.1922 w Alwernii, zm. 1.06.2010 r. w Tarnowie, pochowany na Cmentarzu Salwatorskim. Członek założyciel Klubu Inteligencji Katolickiej w Tarnowie, wielki społecznik i patriota. Harcerz Rzeczypospolitej, żołnierz Armii Krajowej, długoletni pracownik Zakładów Azotowych, członek NSZZ „Solidarność”, internowany w stanie wojennym. Współtwórca Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego i jego przewodniczący przez cały okres działalności struktur.
Dh Antoni związany był z harcerstwem od lat szkolnych, które upłynęły w Krakowie. Przyrzeczenie składał na Wawelu w 1934 roku. Należał do XV KDH. W latach 1939-1940 brał udział w konspiracyjnej pracy „krakowskiej piętnastki”, a potem w szeregach Armii Krajowej pseudonim „Kmicic”. Z tarnowskim harcerstwem zwiazany po odnowie w 1956 r. (do 1962 r.). Zaangażowany w odtworzenie ZHP w Tarnowie, prowadził 18-tą Tarnowską Drużynę Harcerzy o nazwie „PLEMIĘ ZIELONEGO DĘBU w nawiązaniu do dawnych Polan (pod tą nazwą drużyna uczestniczyła w obchodach 1000-lecia powstania Państwa Polskiego). Organizował obozy w Orzechowie (1959), w Zubrzycy Górnej (1960), w Murzasichlu (1961), współorganiował obóz szkoleniowy w Piwnicznej i Ustce (1957), Zubrzycy (1960), w Małem Cichem (1961), a w latach późniejszych (1975, 1976, 1977) obozy nad Jeziorem Rożnowskim (pełnił funkcję zastępcy komendanta obozu z ramienia KPH). Wierny ideałom harcerstwa pozostał do końca, zgodnie z wyznawaną przez siebie dewizą: „Ideałom harcerstwa albo jest się wiernym całe życie, albo w ogóle”.
Studiował chemię na UJ; w 1957r. ukończył także studia na wydziale elektrycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach w zakresie elektrotechniki przemysłowej. W l. 1950-1987 pracował w Zakładach Azotowych w Tarnowie. Jako specjalista od chloru i jego przetwórstwa budował, modernizował elektrolizę rtęciowa, a także produkcję krzemu i tarflenu. Jego wiedza i doświadczenie a także zaangażowanie w pracy owocowało dla dobra Zakładów.
W sierpniu 1980 r. zaangażował się w działalność NSZZ „Solidarność” zarówno w ZA jak i w Regionie. Internowany, przebywał krótko w Załężu. Po interwencji, ze względu na stan zdrowia przewieziony do szpitala przy ZA.
W roku 1989 współorganizował Wojewódzki Komitet Obywatelski w Tarnowie i przewodniczył mu przez cały okres funkcjonowania. Osobiście kierował pracami nad powołaniem 47 komitetów gminnych, organizował szkolenia, których głównym celem była sprawa samorządności i budzenia uczuć patriotycznych, kształtowania odpowiedzialności za Polskę i małe lokalne ojczyzny. Niezwykle sprawny organizator, uczestniczył w kierowaniu kampaniami w wyborach do samorządów, parlamentu i prezydenckich. Chętnie dzielił się swym doświadczeniem z innymi, m.in. na łamach informatora WKO „Nasze Sprawy”. Włączył się również w działalność powołanego w 2002 r. Towarzystwa Przyjaciół Mościc.
Odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Zasługi dla ZHP z Rozetą, Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, medalem Zasłużonego dla Małopolskiej „Solidarności”.